Wat nu?

Hoi lieve allemaal,

Ik ben inmiddels al iets langer dan een week in Nederland en het gaat eigenlijk wel prima. Als ik berichten van andere Au-Pairs op Facebook zie, krijg ik wel een vervelend gevoel in mijn buik. Ik had daar ook nog moeten zijn. En dan wil ik eigenlijk het eerste vliegtuig naar Londen pakken om daar weer te wonen, want wat was het geweldig.

Daar tegenover staat wel dat ik eigenlijk meteen het leuke dingen doen in Nederland weer heb opgepakt. Mijn vrienden hebben me met open armen ontvangen en na een klein dagje thuis, had ik al een feestje. Nu besef ik pas hoe erg ik ze gemist heb die 3 weken. Ook alles thuis is weer helemaal zoals het was, behalve mijn kamer. Mijn ouders hebben mijn kamer helemaal opgeknapt en leuk gemaakt. Ja, ik ben ergens wel blij om thuis te zijn.

Maar wat nu?

Ik heb me inmiddels ingeschreven voor de februari-instroom van de PABO. Jaren lang heb ik geroepen dat ik juf wilde worden, maar de laatste jaren was ik daar niet meer zeker van. Uiteindelijk heb ik voor mezelf besloten dat ik écht docent Engels wil worden. Helaas start die studie niet in februari, maar als ik in februari begin met een studie, krijg ik nog studiefinanciering. Dus wordt de PABO een overbrugging van een half jaartje, aangezien de PABO me de leukste studie lijkt voor de februari-instroom. Tot februari wil ik een beetje gaan werken, al heb ik nog geen baan.

Waarom ik niet heb gekozen voor een nieuw gezin? Zoals jullie gelezen hebben, had ik het echt perfect bij mijn host family. Alles was geweldig en ik voelde me ook geweldig. Ik ben bang dat als er iets is aan een nieuw gezin wat ik net eventjes wat minder leuk vind, dat ik meteen ga vergelijken en dat vind ik niet eerlijk.

Dit is de laatste post die jullie op deze blog gaan lezen. Aangezien ik veel tijd heb nu, ga ik wel meer bloggen op mijn persoonlijke blog. Voor de mensen die me willen blijven volgen in mijn niet-Au-Pair-avonturen:http://zegmaartaart.wordpress.com/

Bedankt voor het lezen van mijn korte avontuur. Het was kort, maar voor mij zeker krachtig.

Liefs,

Tamara.

Not quite what I was planning...

Hiii,

Sommige van jullie zullen het al op facebook gelezen hebben, anderen misschien niet. Morgen ga ik terug naar Nederland. En er is een kans dat ik ook niet meer terug kom hier. Boe, schrik, wat de fuck. Ja, inderdaad.

Vanwege plotselinge financiele veranderingen in het gezin, kan mijn host family niet langer betalen. Dat konden zij ook niet aan zien komen en ik voel me net zo rot voor hun als zij voor mij. Dinsdagavond na het eten vertelden ze me het en ik kon gewoon aan ze zien en horen dat zij het ook verschrikkelijk vinden. Ze vertelden namelijk ook dat ze me geweldig vonden en dat ze heel graag referenties willen geven als ik naar een ander gezin op zoek ga. Nadat ik van de schrik bekomen was, heb ik besloten naar huis te gaan om daar verder te kijken.

Op het moment weet ik nog niet wat ik ga doen. Ga ik naar een ander gezin? Ga ik in Februari studeren? Wat in de tussentijd? Lastig, lastig, lastig.

Dus gisteren en vandaag ben ik gewoon de stad in gegaan en heb ik veel geld uitgegeven.

En morgen vlieg ik naar huis.

Ja, heel gek om dit nu, terwijl ik hier nog net geen 3 weken ben, te typen.

Maar anyways, ik heb 3 GEWELDIGE weken gehad. Ik heb voor mezelf echt het gevoel dat ik iets volwassener ben geworden (dat ging best snel. wow) Ik kan de was doen. Ik kan een buggy de bus in tillen. En ik voel me op andere vlakken ook beter. Ik heb meer zelfvertrouwen gekregen. En ik ben erachter gekomen dat hier in Engeland mensen mijn jurkje met katjes nóg leuker vinden dan de mensen in Nederland.

Ik heb niet zo veel meer te vertellen dan dit, sorry. Natuurlijk laat ik jullie volgende week wel weten wat ik ga doen!

OH JAWEL IK HEB WEL WAT TE VERTELLEN.

Mijn haar is donker roodbruin, haha!

Liefs,

Tamara

Tamara, de verschrikkelijke fangirl

Hiiiii!

Wow, vandaag ben ik hier gewoon al 2 weken. Vooral afgelopen week is voorbij gevlogen. Ik begin het ook steeds leuker te vinden. :)

Deze post gaat dus over gisteren, want gisteren was mijn meest avontuurlijke dag tot nu toe. Deze post zal ook veel hyperactive fangirl moments bevatten, maar dat is geen surprise als je de titel hebt gelezen.

Zoals veel mensen wel weten is The X Factor echt een ding hier, echt big. Ik ben ook erg gelukkig dat ik het nu eindelijk gewoon op de tv kan kijken. :) Voor gisteravond waren zowel Concept als Only The Young (de andere groepen zijn eventjes niet belangrijk) nog in de running om het te maken tot de liveshows. Concept zette gisterochtend een foto op instagram met het bericht dat ze 4 uur ‘s middags fans zouden meeten op Leicester Square. Ik ga niet liegen, ik ben geen ontzettende fan, maar ik vind ze wel echt ontzettend goed! Snel wat rond gevraagd, maar niemand kon mee. Oh well, ik ben ook 2 keer alleen naar concerten geweest. Toen de kinderen weg waren en mijn klusjes waren gedaan, heb ik de bus gepakt richting Westminister. Even naar Big Ben gekeken en toen de brug over gelopen om daar ergens de bus naar Leicester Square te pakken. Ondertussen telkens aan iedereen gevraagd of ik een foto van ze moest maken en aan 4 oudere Nederlandse vrouwen verteld dat de andere toren de Victoria Tower is. Ze reageerden zo ontzettend blij toen ik in het Nederlands tegen ze begon te praten. “OH WAT LEUK. AH WAT LEUK. AAH DANKJEWEL WAT LEUK.” Ik was leuk.

Toen ik op Leicester Square was, was het 3 uur. Dus ik besloot maar snel even wat te eten en dan op zoek te gaan naar de plek waar ze naar toe zouden komen, daar was namelijk 0 info over. Op een gegeven moment stond ik bij de fontein en ik voelde me een loner, dus ben ik naar twee meisjes toe gegaan om te vragen of ze ook voor concept kwamen. Ja, ze waren er ook voor Concept. Toen was ik niet meer alleen en hebben we samen gewacht. Op een gegeven moment kwam er ineens “OH MY GOD!” Uit mijn mond. Only The Young liep langs de fontein. Only The Young ken ik al langer. Mikey, de leuke blonde jongen, deed tijd (echt iets van 2 jaar?) geleden regelmatig Twitcams en zong dan liedjes en ik kreeg die link telkens door, dus ik volgde hem al langer. Ze waren met z’n 3en, Mikey, Charlie en Parisa. De meisjes waar ik bij zat durfden niet naar ze toe. Ik trilde als een gek, maar ik moest en zou een foto met ze maken. En ik heb foto’s! Ze zijn zo aardig en vrolijk en leuk. Ik vind ze “stiekem” ook leuker dan Concept. Maar dat kon ik dus even niet laten merken. Toen ik de foto’s terug keek, was ik erg verbaast dat ze gelukt waren, want ik was verschrikkelijk aan het trillen. Ik ben niet zo goed in beroemde mensen ontmoeten. Ik ben echt een verschrikkelijke fangirl. Toen kwam Concept eraan lopen. Zij waren ook echt heel leuk. Iedereen knuffelen en met iedereen op de foto. Ik voelde me zo goed en ik heb ook leuke mensen leren kennen. Only The Young kwam er ook weer bij staan en ook Jake Quickenden, een solo kandidaat, was er. Daar natuurlijk ook mee op de foto geweest.

Gisterochtend was ik van plan om te bloggen over iets wat ik mis. Natuurlijk mis ik mijn familie, vrienden, curry, eten en andere belangrijke dingen, maar wat ik steeds meer realiseer is dat ik echte knuffels mis. Als in echte cuddles, echte fijne knuffels. Hier krijg ik wel eens een snelle knuffel van iemand, maar niet hoe ik gewend ben om te knuffelen. Wel als Rafe bang is voor katten, dan krijg ik een goede knuffel. Maar aangezien ik toch al verschrikkelijk bezig was geweest met foto’s maken, besloot ik maar gewoon lef te hebben. Ik ben naar Mikey toe gelopen en ik heb gewoon gevraagd om een knuffel. En het was zo fijn. Natuurlijk omdat HIJ het was (verschrikkelijke fangirl) en omdat hij echt goed kan knuffelen en omdat ik echt een knuffel wilde. "Are you enjoying this?” vroeg hij toen we even geknuffeld hadden. “Yeah.” kreeg ik nog net uit mijn mond. “Cause I certainly am!" Vertelde hij me. Ja, het was fijn. Mijn fangirl hart was erg gelukkig. En ik heb eindelijk weer een goede knuffel gehad.

Toen ik met iedereen een foto had en iedereen weg was, ben ik teruggelopen naar Big Ben en daar heb ik de bus naar huis gepakt. Ja, gisteren leefde ik op een wolkje.

‘s Avonds werd The X Factor uitgezonden en Concept is helaas niet door. Only The Young wel. :D Judges Houses zijn al best wel een tijd geleden opgenomen, dus best apart dat Concept dan toch een meeting doet, wel heeeeel erg leuk.

Ook heb ik gisteravond met wat vriendinnetjes een hangout gedaan en heb ik heel erg gelachen.

En zometeen ga ik met mensen naar Camden Market!

Oh, ik heb gisteren dus echt mijn eigen haar geknipt en ik ben best trots op het resultaat!

Liefs,

Tamara.

18 en tandarts-angst.

Hiiiiiiii!

Het is alweer donderdag! Wauw! Wat heb ik deze week allemaal gedaan?

Maandag ging ik voor de eerste keer alleen met de kinderen de deur uit. Ja, ik mag ze nu in m'n eentje brengen en halen. Gelukkig ging alles goed en heb ik Rafe veilig de bus uit gekregen. Blijft toch lastig, die buggy uit de bus krijgen. Het was super gezellig en Isla is heel braaf geweest, haha. "I spy with my little eye..." is het dagelijkse onderweg spelletje. 's middags naar de bank gegaan om te vragen hoe lang het ging duren. Dat wisten ze niet. Ugh please. Voordat ik de kids weer op ging halen ben ik naar de Bieb gegaan en heb ik mezelf lid gemaakt. Super makkelijk en gratis!

Dinsdag had ik afgesproken met een Duitse Au Pair, dat was super gezellig! Linde had me al verteld dat het soms vermoeiend is om met mensen te praten die de taal niet zo goed kunnen. Ik snap nu wat ze bedoelde. 's Avonds ben ik naar de pub geweest met Nederlandse Au Pairs. We hebben het netjes gehouden bij diet coke, niets geks. Daarna zijn we fish and chips gaan eten, we hadden honger. Dinsdag was een hele gezellige dag!

Woensdag bracht Sam de kids naar school en mocht ik uitslapen.! Ja! En het was heerlijk! Toen ik wakker werd zag ik de email van Lloyds dat alles goed is gegaan en ik binnenkort m'n pasje krijg. Jeuj! 's MIddags naar Hammersmith gegaan waar ik had afgesproken met een Poolse Au Pair. Voor de eerste keer Japans gegeten. Best wel lekker, maar niet 100% mijn ding. Toen we in een parkje zaten bood ze me een toffee aan. Oke, eentje dan. DAT HAD IK NIET MOETEN DOEN. Achteraf ben ik ook echt boos op mezelf. De toffee bleef aan m'n kies hangen en natuurlijk kan nooit iets goed gaan bij Tamara, vulling eruit. Ik kon wel janken. Als er iets is waar ik een hekel aan heb, is het wel de tandarts. Ja, ik ben 18 en bang voor de tandarts, ik geef het toe, ik kan er niks aan doen. Maar een gat in je gebit is ook niet fijn. Met een smoes naar huis gegaan. Meteen gegoogled naar een tandarts. Maar het was al vrij snel tijd om de kids op te halen. Onderweg gaf Rafe aan dat hij een vieze luier had. Mensen, ik heb voor de eerste keer een poepkont verschoond. Gelukkig werkte Rafe heel goed mee en was het dus niet zo lastig, haha. Toen kwamen we erachter dat er een kat in de tuin zat. Een vreemde kat. Isla vond het allemaal wel leuk. Rafe was eerst heel gefascineerd, daarna heel bang en moest ik 'm optillen. Hij legde heel lief z'n hoofdje op m'n schouder, maar ik mocht "Kitty" niet wegjagen. Toen ik hem neerzette deed hij meteen z'n armpjes omhoog dat hij toch echt weer opgetild wilde worden. Zo schattig. Na een tijdje vond hij het niet meer leuk om naar de kat te kijken en moest ik hem neerzetten. Hij pakte een glittertasje van zijn zus uit de speelgoedkist, pakte m'n hand en sleepte me mee naar de bank. Hij is zo schattig. We hebben even een boekje gelezen. Toen keek hij heel bang naar het raam en vroeg "Gone?" Ik zei ja, maar de kat was niet weg. Dus ging hij kijken en was weer bang. Toen heb ik de kat toch maar weggejaagd en een paar minuten later kwam Kate thuis. Toen de kids op bed lagen, heb ik gegeten en ben ik vroeg naar bed gegaan.

Donderdag is opa en oma dag, dus brengen en halen die de kids van school. Ik moest wel even helpen vanochtend en toen iedereen weg was, voelde ik me echt even rot. Ik was moe, ik kon amper drinken omdat er nog steeds een gat in m'n gebit zat, ik wilde niet naar de tandarts en ik wist ook niet wat ik met de verzekering aan moest. Toen kwam de neiging naar heimwee waar ik al bang voor was. Ik ben niet zo goed met tegenslagen, dat geef ik maar gewoon heel eerlijk toe. Na wat tranen en wat emotionele steun van mams via Whatsapp, toch de verzekering gebeld. Toen al m'n moed verzameld en naar de tandarts gegaan. Met tranen in mijn ogen uitgelegd wat er aan de hand was. Gelukkig waren het aardige mensen en hebben ze me enigzins gerust gesteld. Ik kon over een uur en een kwartier terecht. Even naar huis gegaan en formulieren voor de tandarts ingevuld en toen terug. Met buikpijn heb ik daar zitten wachten. Buikpijn voor niets, want de tandarts was heel aardig en heeft me helemaal gerustgesteld en heeft er een noodvulling ingepropt. Een afspraak gemaakt voor een echte vulling en ik voelde me weer gelukkig. Het "Ik-heb-vlinders-in-mijn-buik-want-ik-heb-een-geweldige-baan-in-dsibwfbsdincijnfs-Londen" was terug en ik kwam onderweg een kapperszaakje tegen waar ik een schaar heb gekocht. Heel gezellig gelachen met de eigenaar. Ik vertelde dat ik zelf m'n haar wil gaan knippen (sorry mam, ik hou van je) en dat als het mis zou gaan, ik m'n kop kaal zou scheren. Hij moest heel hard lachen en zei dat ik dan bij hem een pruik kon kopen. Na een vrij lang gesprek over haar, Nederland, Londen en pruiken, ben ik met een grote glimlach op m'n smoel naar huis gegaan om via skype mijn noodvulling te showen aan m'n moeder. Ook even een geluksmomentje toen ik mijn kalender omdraaide. De oktoberfoto is de collage van foto's van de vrienden van wie ik de kalender heb gekregen. En ze zijn zo leuk! :) Toen ik op de klok keek schrok ik, 12 uur! Ik had 1230 een afspraak met een Oostenrijkse Au Pair! Ik heb met m'n luie kont de bus gepakt (OH JA! Mijn host parents moesten even uitzoeken hoe auto top up werkt, dus heb ik voor deze maand een bus pass, dus kan ik onbeperkt met de bus. Ja, ik ben gelukkig.) en was gelukkig nog 10 minuten te vroeg. Das toch wat anders dan mijn vertrouwde 30 minuten, haha. Weer een hele gezellige middag gehad. En nu ben ik aan het bloggen.

Dus, veel nationaliteiten deze week! En morgen is het alweer vrijdag! Ik heb heeeeeeeeeeeel veel zin in dit weekend. Ik heb leuke afspraken staan, waaronder een videa hangout (dat is skype van google) met m'n Clique! En andere HELE leuke dingen. :D

Nu ga ik eventjes niks doen tot de kids thuis komen!

Liefs,

Tamara

Hamburgermutsen

Hai allemaal!

Zoals jullie waarschijnlijk al in de gaten hebben, ben ik niet zo'n trouwe blogger, sorry. Maar nu heb ik eindelijk tijd. Whoohoo! Ik was gebleven bij woensdag.

Woensdag had ik afgesproken met Kim, een Nederlandse Au Pair die me op facebook heel lief een berichtje had gestuurd, om te vragen of we een keer konden lunchen ofzo. Natuurlijk! Ik besloot met de bus te gaan, want was goedkoper. We hadden afgesproken bij station Baker Street en daar gaat direct een bus heen die bij mij in de buurt stopt. En als je in de bus zit, zie je nou eenmaal meer. Ik ben heel toeristisch bovenin voorin gaan zitten. Zo leuk. :) Ik ben er ook achter gekomen dat ik met die bus ook bij Oxford Street kan komen, wat erg belangrijk is. Ook stopt de bus bij Harrods. Erg handige bus dus. Bij Baker Street aangekomen was ik natuurlijk weer een half uur te vroeg. Maar gelukkig duurde het wachten niet zo lang, mensen kijken vermaakt prima. Het was meteen heel gezellig en we hebben allebei een 3 pound meal deal gehaald bij Tesco's. Dat is een broodje/salade, drinken en een snack voor 3 pond. I-de-aal. Toen zijn we door Regents park gelopen, heel mooi. En toen kwam dus de challenge, Primrose Hill op klimmen. Er dus toch maar weer achter gekomen dat ik écht wat moet gaan doen aan mijn conditie. Terwijl we genoten van ons uitzicht lekker gegeten en gepraat. Heel veel pogingen gedaan tot een foto maken. Helaas is er maar 1 gelukt. De wind verpeste veel. Na nog wat gezeten te hebben, zijn we terug gelopen naar Baker Street station, weer door Regents park. Heel hard gelachen om de computerspelletjes die we vroeger speelden. (Ik herkende dingen uit het 101 dalmatiërs spel en ik moest er echt een foto van maken.) Nadat Kim haar Sherlock momentje had gehad, zijn we met de bus richting Hammersmith gegaan. Even laten zien waar ik meestal rondliep. Het was echt een hele gezellige middag! Kim ging naar de metro en ik naar Lloyds voor een afspraak. De mevrouw was niet zo aardig en zei dat ik het op internet moest doen, ok doei. Zo zei ze het bijna letterlijk. Dus. Okay. Thuis gekeken hoe dat dan zat. Ik snapte er niet zoveel van, dus ik zou later nog even aan Kate of Sam hulp vragen. Toen ik bij nursery stond, kreeg ik van Kate een appje dat ze later zou zijn en ik de kinderen wel alvast mocht halen. Het ging heel goed, alleen het jassen aantrekken is altijd (ook bij de ouders) een lastig moment, want Isla en Rafe vinden jassen niet leuk. Maar ik heb de sleutel gevonden voor succes: zeggen dat ze druiven, een koekje of iets anders lekkers krijgen als ze hun jassen aan doen. WIN! Buiten gewacht op Kate en toen met z'n vieren naar huis gegaan. Toen de kindjes sliepen heeft Kate geholpen met een bankaccount. Ik hoefde alleen nog even langs te komen om het een en ander te laten zien en dan zou het goed zijn. Jeuj! 'S avonds moest ik oppassen, eigenlijk gewoon niet het huis uit gaan, dus prima.

Donderdags brengen en halen opa en oma de kinderen naar en van nursery. Dat was even gek, dat ik niet mee hoefde, maar ook wel even fijn. Ik kon gelijk beginnen met de was van de kinderen. Toen kwam de schoonmaakster, ik wilde haar niet in de weg lopen dus ben ik op m'n kamer gaan zitten. Ineens hoorde ik enge muziek en het was echt net alsof ik in een horrorfilm zat. Gelukkig was het gewoon de schoonmaakster die naar Smooth Criminal aan het luisteren was. Toen de schoonmaakster weg was ben ik weer naar Hammersmith gegaan om mijn spullen te laten zien. Ik ben er 3 kwartier geweest. De meneer liep telkens weg en uiteindelijk voor niks, want m'n paspoort bleek genoeg te zijn omdat ik Nederlands was. Joepie. Ik zou binnen 24 uur wat horen over hoe verder. (Ik heb nog steeds niks gehoord). De rest van de dag ging prima, ik hoefde de kids niet op te halen, maar moest 's avonds wel weer oppassen. Donderdag was dus niet heel bijzonder.

Vrijdags had ik afgesproken met Linde, een Nederlandse Au Pair die ik bij de workshop in Venray had ontmoet. Het was zo leuk om haar weer te zien. Lekker rondgelopen in Hammersmith. Natuurlijk even door de Primark gelopen en kleding uitgelachen. Toen gingen we naar de Tiger, die geweldige winkel die ook in Nederland zit. We kwamen hamburgerhoeden/mutsen/dingen tegen en hebben tussen het lachen door een foto gemaakt. Het is echt verschrikkelijk, maar het moment was zo leuk. We kwamen langs de M&S waar we heerlijke rice krispies caramel chocolade dingetjes hebben gekocht om daarna in een parkje te gaan zitten. Echt, we hebben zo ontzettend gelachen. Dat had ik echt nodig. Gewoon eventjes huilen van het lachen. Wel waren we beiden een beetje de tijd kwijt, dus moest ik thuis een beetje haasten, maar ik was natuurlijk nog een half uur te vroeg bij de nursery. (Nee, dat is geen schatting, ik ben echt telkens een half uur te vroeg) Toen kreeg ik een appje van Sam dat hij een kwartiertje later zou zijn. Dus toen ben ik maar door een boekenwinkel gaan dwalen. Volgende week ga ik me inschrijven bij de bibliotheek! Half 6 heb ik de kindjes uit hun klasjes gehaald zodat we klaar waren toen Sam kwam. 's avonds ben ik met 2 Nederlandse Au Pairs door Hammersmith gelopen op zoek naar een leuke pub, niet gevonden. Maar het was wel heel gezellig.

GISTEREN HEB IK UITGESLAPEN. MY GOD HET WAS ZO FIJN. Ja, ik had het echt nodig. M'n host family is het weekend weg, dus ik had het huis helemaal voor mezelf. Ik had om 12 uur afgesproken bij Westfield Shopping Mall in Stratford en ik had helemaal de route gevonden op citymapper, maar ik drukte op een gegeven moment de pagina weg en toen was ik de route kwijt en kon ik het station niet vinden. Dus maar even aan iemand gevraagd en ik was toch redelijk op tijd. We zijn naar de Friends bank gegaan en hebben gezellig rond gelopen in het winkelcentrum. Dus weer een hele leuke middag. 's Avonds terwijl ik aan het eten was en de was aan het doen was geskyped met mam, pap en ukkie.(vooral met mam) (2 uurtjes maar).

En nu is het nu. Ik moet echt proberen om iets vaker te bloggen, maar er zijn zoveel andere dingen die ik ook wil doen, haha.

Deze post was best lang. Ik zal meteen even wat foto's in m'n albums zetten.

Liefs,

Tamara

Ik ben een vrouw met een... haarborstel!

Hallo allemaal!

Die reacties, wat lief allemaal! Ik zal zo veel mogelijk en zo interessant mogelijk proberen te bloggen haha. Ik zal het houden bij ochtend- en avondritueel, want jullie zitten natuurlijk niet te wachten op minuut voor minuut verslag. IK MAG NAMEN GEBRUIKEN, DUS IK ZAL BINNENKORT EVEN HET GEZIN AAN JULLIE VOORSTELLEN!

Gisteren heb ik niet zo heel veel bijzonders meer gedaan, dus ik zal eventjes kort de dag samenvatten.

17:30 moest ik bij de nursery staan, daar zou ik Kate weer zien en zouden we samen de kindjes ophalen. Ik mag dat nog niet zelf doen, daarvoor moet eerst papierwerk voor worden ingevuld en moet er een foto worden gestuurd (zijn we mee bezig). En deze week is alles nog een beetje wennen, voor mij maar natuurlijk ook voor de kindjes. Maar goed, ik wist om 14:00 niet zo goed meer wat te doen. Ik wilde zeker weten dat ik niet te laat zou zijn, dus was eigenlijk van plan om 16:30 thuis weg te gaan. Na wat lezen en onderste boven van m'n bed af gehangen te hebben, besloot ik te gaan wandelen in het park dat zo'n 10 minuutjes van nursery af ligt. Het weer was echt super, dus ik besloot in plaats van de bus te pakken, te lopen. Best heel goed te doen. Na wat gewandeld te hebben in het park was het 14:30. Gelukkig had ik een boek in m'n tas, dacht ik. Het boek was saai, dus heb ik met mijn prachtige lokroep eekhoorntjes naar me toe gelokt. Het werkte enigzins, de foto's komen ooit nog wel. (Vrijwel alle foto's die ik gemaakt heb, zijn van eekhoorns) Dus ik heb eigenlijk een paar uur niks zitten doen in een parkje. Het was best okay. Uiteindelijk nog te vroeg naar nursery gelopen. Gelukkig kwam Kate ook iets eerder. Eerst Isla opgehaald, aangezien die wel even losgelaten kan worden als Rafe opgehaald wordt, maar andersom niet. Daarna Rafe opgehaald, hij is helemaal gek op zijn keyworker, de "oppas-ish-iets-hoezegikdit?", zo lief. De terugreis verliep heel soepel, gelukkig. En toen was het avond en begon het avondritueel. (Spelen - Meestal bad - pyjama - melk- boekje - bed - eten voor de volwassenen) (Daar hoor ik nu dus echt bij mam, haha)

Vandaag ging mijn wekker weer heerlijk vroeg. Het gewone ochtendritueel (Wakker maken - wakker laten worden - aankleden - tanden poetsen - klaar maken - schoenen aan - jas aan - Rafe in de buggy - cornflakes-achtige dingen geven - de deur uit - bus - nursery). Rustig aan naar huis gegaan en daar eventjes genikst, heerlijk. Toen via cittmapper (de meest geweldige app ooit gemaakt) een route gezocht naar King's mall in Hammersmith. Het was helemaal niet zo ver als dat ik dacht en het is echt een fijn winkelcentrumpje. Een grote Sainsbury's, Superdrug, Tiger, Burger King, EEN ONE-POUND-STORE, en OH YEAH EEN PRIMARK. De Primark is niet enorm, maar wel fijn rustig. Even een borstel gekocht voor 1,50 pond en nieuwe 3 pond schoenen. Tijd voor lunch. Ik kon die jambol niet laten liggen, dus morgen ga ik voor straf extra gezond doen. Toen ik terug wilde lopen naar buiten, zag ik 3 meisjes die me ergens vaag bekend voor kwamen. Een van de drie draaide om en ik besloot haar naam te roepen. Gelukkig reageerde ze! Wel een beetje gek, dat ineens iemand je naam roept, dus ik heb snel duidelijk gemaakt dat ik de Tamara ben uit de Facebookgroep voor Nederlandse Au-Pairs in Londen. Met dat groepje heb ik een paar uur gezellig gepraat en toen ben ik naar huis gelopen. Thuis heb ik al m'n moed verzameld en het bonnetje gezocht van de borstel die ik voor 11 pond had gekocht bij Boots. BELACHELIJK DUUR, maar de goedkoopste was 8 pond en deze was speciaal. Maar ik heb m dus teruggebracht. Dat vond de mevrouw van Boots minder leuk, maar ik vond het wel leuk. Tja, we kunnen niet allemaal tegelijkertijd blij zijn. Na thuis op mijn wollen kleed te hebben gesprongen van geluk om mijn 1,50 pond borstel van de primark, ben ik met de bus richting een Lloyds bank gegaan. Even informatie gevraagd en gevraagd of ik een afspraak kon maken om een rekening te openen. Ze hadden over twee weken pas plek. NEE, dacht ik, daar ga ik niet op wachten, ik ben een vrouw met een banksaldo! Nou ja, dat zou ik zijn als ik een bankaccount zou hebben. Dus morgen of overmorgen maar weer naar Hammersmith wandelen, want daar zit blijkbaar ook een Lloyds. Eentje met meer adviseurs. Ik was expres naar de andere Lloyds gegaan, want die zat dichter bij nursery, dus daar was ik dan ook, alweer, mooi op tijd *te vroeg*. Dit keer samen met opa de kids opgehaald. Standaard ritueel, het enige wat ik graag wil vertellen is dat ik zelf de buggy veilig uit de bus heb gekregen, zonder dat Rafe eruit is gevallen. De vorige keer moest iemand de voorkant vasthouden. Ik heb een tactiek nu. Ik had druifjes en biscuits meegenomen voor de kindjes waar ze heel gelukkig mee waren. En thuis was het heel gezellig!

Dus, toch nog een redelijk verhaal met wat minder interessante dingen voor sommigen. Oh well. Ik maak ook maar gewoon een einde aan deze post, omdat ik in het zegmaartaart patroon val. (zegmaartaart is mijn personalblog)

Liefs,

Tamara

The past few days!

Lieve, lieve allemaal!

Sorry voor het niet bloggen gisteren en eergisteren, maar ik kon zaterdag om half 10 m'n ogen al niet meer open houden. Gisteren was ik ook kapot. Nu ben ik vol energie! Bereid je voor op veel leeswerk!

Zaterdag 20 september.

6 uur 's ochtends zaten we (pap, mam, ukkie, mijn oom en ik) in de auto richting Schiphol. Was ik nerveus? Ja, best wel. Als je met het vliegtuig reist kan er zo veel mis gaan. Vertraging, je vlucht missen, bagage kwijt, omgeroepen worden, je paspoort of ticket kwijtraken, ga maar door. Als ik op vakantie ga, maakt dat me allemaal niet enorm veel uit. Het is maar vakantie, de reisorganisatie regelt wel iets. Nu was dat niet zo. Met twee grote koffers en een enorme handbagage tas kwamen we aan op Schiphol, zo'n 2,5 uur voordat m'n vliegtuig zou gaan vliegen. Toen we het eerste bord tegen kwamen, had mijn vlucht 1,5 uur vertraging. Okay, prima. Mijn Host Family een e-mail gestuurd, koffers weggebracht, toch maar richting de douane. Ik wilde niet tegen het "afscheid" op zitten te hikken. Er zijn wat traantjes over wangen gelopen, maar uiteindelijk kon ik met droge wangen mijn paspoort laten zien aan het douanemannetje. Na wat winkelen keek ik nog een keer op het bord met vluchtinformatie. De vertraging stond er niet meer op, in plaats daarvan stond dat we moesten wachten op verdere informatie. Even aan iemand van Schiphol gevraagd. Blijkbaar doet EasyJet wel vaker gekke dingen als het op vertraging neer komt. Ik wilde 100% zeker zijn dat mijn naam niet omgeroepen zou worden. Snel door de lange gang richting de H-gates gerend en naar duidelijkheid gevraagd bij de EasyJet desk. Mijn vlucht vertrok tóch op tijd! Snel naar de handbagage controle en naar mijn gate. Op de informatieborden stond nog steeds niks over mijn vlucht. Er waren dan ook redelijk wat gefrustreerde gezichten bij onze gate toen pas op het moment dat er geboard ging worden, er wat op het scherm kwam te staan. Gelukkig ging vanaf daar alles goed en ging de vlucht prima! Heel grappig: EasyJet heeft kleine vliegtuigen en er zijn dus maar 4/5 personen aanwezig als cabincrew. Normaal gesproken zijn dat 4 vrouwen en soms een keer een man. Dit keer bestond de cabincrew uit 5 mannen, erg leuk.

Na al dat gestress op Schiphol was ik erg blij dat ik mijn bagage snel gevonden had. OP NAAR M'N HOST FAMILY! Eenmaal in de arrivals hal, zag ik maar geen bekende gezichten. Zoeken, zoeken, zoeken, nee. Bellen dan: het nummer bestaat niet. Top. Ik naar iemand toegelopen om te vragen of een Engels mobiel nummer er zo uit kon zien. Nee, er moest nog een 0 voor. EINDELIJK contact. Er waren files en m'n host mum zat vast in het verkeer, ze was er bijna! Toen ze er dan was, was het meteen goed en gezellig! In de auto lekker kunnen praten over alles en niets, heel fijn. Toen we thuis kwamen waren m’n host dad en de kids bezig met een kleding kast voor I (I is het meisje van 3) Ik werd heel enthousiast ontvangen en hebben met z’n allen gegeten. R (Het jongetje van 1,5) bleef maar naar me staren en giechelen, heel schattig. Na het eten kreeg ik een rondleiding en heb ik de kindjes hun cadeautjes gegeven. Ik wilde Nederlandse dingetjes geven en ik kwam uit op Woezel en Pip. Woezel en Pip zijn momenteel bij de kids at nursery. Ze zijn er echt obsessed mee! ‘DOGGY!’ Zo leuk. Na de rondleiding en het uitpakken van een van m’n koffers hebben we nog eventjes wat gespeeld. S (m’n host dad) ging met zijn broer weg, dus zijn K (m’n host mum), de kids en ik naar the Hurlingham Club gegaan met grandma Gaga, K’s moeder. The Hurlingham club is best wel fancy en als je er lid van bent ben je heeeeeel lucky, want de wachtlijst is 15 jaar. Het is er echt prachtig, mooi groen en er is zo veel te doen voor alle leeftijden! En er zijn veel kastanjes en kastanjes rapen vinden de kinderen erg leuk! Na een tijdje waren de kinderen heel moe en hebben we thee en juice gedronken en zijn we naar huis gegaan. Ik ben naar boven gegaan om ook m’n andere koffer uit te pakken terwijl K het eten klaar ging maken. Kinderen eten hier eerder dan de ouders, best praktisch want dan kun je al je aandacht op de kinderen gooien zonder dat je eten koud wordt. R is nog jong, maar kan al helemaal zelf eten en eet gewoon met de pot mee. Natuurlijk iets meer geprakt. Na het eten ziet hij eruit alsof hij het allemaal in zijn gezicht heeft gesmeerd, maar het is allemaal heel schattig. Toen heb ik nog wat met de kids gespeeld en toen vroeg K aan I of de doggies jongetjes of meisjes waren. ‘Wozel (iedereen hier noemt hem maar Wozel, want Woezel lukt niet, haha) is a boy, because he has a beard. It’s a dog with a beard! A dog with a beard!’ ze zei het zo schattig, ik kan het niet op een blog uitleggen. S kwam thuis en toen gingen de kids in bad. R wilde er telkens uit, maar hij moest gewassen worden. Boos hoofdje. Na bad kregen ze hun melk en gingen ze naar bed. Daarna vond ik een mooi moment om S en K de dingen te geven die ik voor ze had gekocht. Speculaas, Stroopwafels, Hagelslag, Dutch tea en oordopjes voor als ik vals aan het zingen ben. Toen was het tijd voor ons om te eten. Het was heerlijk. Voor de eerste keer Mashed Potatoes op. Daar kan ik wel aan wennen! Na het eten hebben we nog wat gepraat en toen ben ik naar bed gegaan. Ik was echt heel moe, maar het was een hele leuke dag.

Zondag 21 september

Na heerlijk geslapen te hebben werd ik wakker van een brabbelend jongetje beneden. Snel omgekleed en naar beneden gegaan om gezellig mee te ontbijten. Na het eten werd er een kist op tafel gezet en riep R al heel hard ‘BUBBLES!’ Bellen blazen, R’s potje met bellenblaas vasthouden onder vel protest omdat hij het zelf vast wil houden/om wil gooien en proberen R uit te leggen hoe je bellen moet blazen, maar hij bleef het stokje voor zijn voorhoofd of neus houden tijdens het blazen. I was rustig aan het kleuren en alles wat zijn zus doet, wil R ook. I was een dinosaurus kleurplaat aan het inkleuren en toen hebben we samen een Dinosaur song gezongen. Het was eigenlijk om de beurt het woord “Dinosaur” zingen op een gekke manier. Toen hebben we een stuk Happy Feet gekeken en daarna gingen de kindjes omkleden. I wilde graag haar Tinkerbell jurkje aan. Ja, ze is gek op jurkjes en op Disney, hoe geweldig als die dingen gecombineerd kunnen worden! Op R’s kamertje staat een enorme box met kleine boekjes van Thomas de trein. I wilde graag dat ik er eentje voorlas. ‘Can I sit on your lap, please?’ Ja, ik smolt weg. Na 3 boekjes zijn we naar beneden gegaan om schoenen aan te doen. Ook moest I haar haar geborstelt worden. S wilde dat doen, maar ze protesteerde. ‘No, I want Tamara to do it!’ Dat heb ik met een grote glimlach gedaan. K, de kids en ik zijn toen wat boodschapjes gaan doen, met allemaal een stroopwafel/stroepwaffel in de hand. Ik was m’n borstel vergeten, dus die heb ik ook maar even gekocht. R zat helemaal onder het caramel, wat in de winkels wat grappige gezichten opleverde. Ja, de kindjes zijn super schattig! Thuis hebben we gegeten en daarna zijn we weer naar the Hurlingham gegaan waar kennissen heen zouden komen voor een playdate, maar ze hadden wat vertraging, dus zou de playdate later thuis plaats vinden. Bij the Hurlingham lieten de kinderen me zien waar de schapen stonden. Ze waren heel enthousiast over de schapen, zaterdags ook al. De schapen zijn twee nep schapen ergens tussen de bomen en de kids vinden ze geweldig. Nadat de grond bijna kastanje-vrij was gemaakt, gingen we weer richting huis, want de mensen voor de playdate stonden al voor de deur! De playdate was chaos, maar wel leuk. Nadat de kids gegeten hadden, kregen ze een ijslolly. I kan dat als 3 jarige gewoon al eten, maar R echt nog niet. Die houd het tegen zijn mond aan en dat is het. Dus ik heb telkens met mijn vinger het zachte van het ijsje afgehaald en het gevoerd. Hij keek zo gelukkig. Ik probeerde voor te doen hoe je aan een ijsje moet likken en maakte er een hap-geluidje bij. Hij vond het hilarisch en tussen het lachen door deed hij me na. Na de playdate zijn de kids weer in bad geweest. R vond bad altijd heel leuk, maar sinds een paar dagen niet meer. Hij wilde er telkens uit. Gisteren werd duidelijk waarom. S en K hadden een nieuw anti-slip matje gekocht voor in bad, in de vorm van een krokodil. Toen het matje eruit was, was alles prima en kon R gelukkig badderen. Voor ons een hilarisch momentje, maar hij keek zo verschrikkelijk bang toen S de mat uit het water haalde. Toen zijn we weer naar beneden gegaan waar S ging koken, en K en ik gingen met de kids op de bank een boekje lezen. Na 2 bladzijden werd de voordeur open gedaan en schoten de kinderen omhoog. Ze zijn helemaal gek van “grandma Gaga” en “Papa” (oma en opa). Na flink wat protest van vooral R gingen de kids naar bed en was het etenstijd. Weer was het eten heerlijk. “Grandma Gaga” vertelde dat ze lunch had gehad met een Afrikaanse vriendin en ze had over mij vertelt. En die vriendin had gezegt dat ik de kinderen het woord, (SORRY VOOR GROF TAALGEBRUIK LIEVE LEZERS!), godverdomme moest leren. Het klonk hilarisch en ik moest zo hard lachen en na uitleg bleven ze het woord maar tegen me zeggen. Britten vinden het leuk om te plagen, vertelde “Papa” me. Na het eten gingen opa en oma naar huis en toen “Papa” de deur uit wilde gaan, draaide hij zich om om het slechte woord nog een keer tegen me te zeggen. Na wat uitleg over vandaag van S en K, ben ik naar bed gegaan, weer ontzettend moe!

Maandag 22 september

Een klein stukje over vanochtend. Ik had 4 wekkers gezet, 6:00, 6:05, 6:10 en 6:15. 5:58 stond ik al naast m’n bed. Nee, ik kom nooit te laat. Rustig omgekleed en tas ingepakt. 6:35 naar beneden. 6:45 de kindjes wakker maken. R is een ochtendmens, I absoluut niet. Nadat de kids aangekleed waren zijn we naar beneden gegaan om schoenen en jasjes aan te doen. Deze week gaat er nog elke dag iemand mee om de kinderen weg te brengen en op te halen, gelukkig. Eerst zijn we mijn oystercard op gaan laden, toen zijn we naar de bus gelopen, hebben ze me de buurt van de nursery laten zien en toen hebben we de kinderen naar hun klasjes gebracht. K moest werken, dus zijn we snel naar Starbucks gegaan om koffie te halen en toen ben ik zelf teruggelopen naar de bushalte. Onderweg daarheen kwam ik een parkje tegen en daar ben ik eventjes doorheen gelopen. Ik heb mijn koffie opgedronken terwijl ik kon kijken naar vechtende eekhoorns. Eekhoorns zijn hier heel normaal. Ze lopen ook heel vaak door de achtertuin. Ik vind het geweldig. Toen de bus gepakt naar huis. Snel even Shampoo, Conditioner, tandpasta en een fruitsalade gekocht om thuis op te eten. Snel even al het speelgoed opgeruimd en mijn eigen kamer weer okay gemaakt.

En dat brengt ons bij nu. Ik heb het tot nu toe heel fijn. Mijn host family is heel leuk en gezellig, de kids zijn schatjes. En ik voel me echt thuis hier. Ik zal vandaag ergens gaan vragen of ik namen mag gebruiken en foto’s mag plaatsen.

Sorry voor eventuele fouten en het te veel gebruiken van het woord “toen”.

Liefs,

Tamara

Volgende week zaterdag!

Hai hai!

Op het moment dat ik deze zin typ, staat er 09 days, 14 hrs, 17 min op het aftelschermpje. Volgende week zaterdag, 6 uur 's ochtends, stap ik in de auto om naar Schiphol te gaan. 4 uur later zal ik in het vliegtuig zitten. Wauwie. Het komt nu zo dichtbij. Ik heb trouwens 2 ruimkoffers bij laten boeken. Ik vlieg met EasyJet en daar heb je geen ruimbagage. 2 koffers, dat moet ik kunnen.

Vorige week woensdag had ik m'n voorbereidingsworkshop in Venray. Lichtelijk nerveus ging ik erheen. Ik ben best sociaal, maar ik moet altijd wel eventjes in komen. Gelukkig ging dat heel snel! Er waren gezellige meiden en er bleken er best wel wat van ook naar Engeland te gaan, sommige zelfs ook naar Londen! Na een voorstelrondje werden we in groepjes gedeeld en kregen we een woord. Bij dat woord moesten we positieve en negatieve dingen bedenken. Woorden als gewenningsperiode, heimwee, communicatie enz. Er waren ook 2 mensen die al eerder Au Pair waren geweest, heel fijn want die konden meteen tips geven! Na een pauze hadden we nog zo'n ronde en daarna nog wat handige dingen en info over het hele traject. Het was een super interessante middag en ook erg gezellig! We hebben met "de groep van 3 september" ook een Facebookgroep aangemaakt zodat we elkaar op de hoogte kunnen houden van waar mensen geplaatst worden en ervaringen kunnen delen. Super leuk!

Ook heb ik mezelf toe laten voegen aan meerdere Facebookgroepen voor Au Pairs in Londen. Dagelijks worden er meerdere oproepjes gedaan om te meeten en er worden zelfs feesten georganiseerd! Nee, ik heb op het moment 0% het gevoel dat ik me eenzaam ga voelen.

Gisteren heb ik met mijn host family afgesproken om zondagochtend te Skypen met de kindjes erbij! SOOOOOO EXCITED!

Nu breekt de tijd aan van "afscheid nemen". Afscheid nemen klinkt wel erg dramatisch, maar iedereen noemt het zo. Vandaag ga ik uit eten met mijn oom en tante. Zondagmiddag en avond komt de hele familie en volgens mij ook nog wat mensen uit de buurt langs. Donderdagavond gezellig lekker koken met paps, mams en ukkie. (ukkie is mijn jongere broertje Dave) En vrijdagavond een afscheidsfeestje voor mijn groep vrienden waarmee ik op vrijdagavond altijd leuke dingen doe. En dan ga ik echt weg. JAAAAA.

Spannend, spannend, maar ik heb er zoveel zin in.

Dus. Ik weet niet wanneer er weer een post komt, misschien volgende week. Ik ga sowieso proberen om zaterdagavond (de 20ste dus) wat te posten.

Ik heb besloten dat ik mijn banner pas ga veranderen als ik zelf een mooie foto heb gemaakt. :)

Liefs,

Tamara